تحقيق حقوق مردم در زمان هخامنشيان

تحقيق حقوق مردم در زمان هخامنشيان

در حدود سال ۱۲۸۵ خورشيدي (۱۸۷۹-۱۸۸۲)به هنگام كاوشها در بابل در ميان رودان (بين النهرين)، باستان شناسايراني، هرمز رسام يك استوانهٔ سفالين كوچك از گل پخته (۲۳ سانتيمتر)، يافت، كه شامل يك نوشته از كوروش بزرگبود. جنس اين استوانه از گل رس است، ۲۳ سانتي متر طول و۱۱ سانتي متر عرض دارد و در حدود۴۰ خط به زبان آكادي و به خط ميخي بابلي نوشته شده‌است. بررسي‌ها نشان داد كه نوشته‌اي استوانه مربوط به سال ۵۳۹ (پ.م) از سوي كوروش بزرگ پس از شكست بخت النصر و گشوده شدن شهر بابل، نويسانده شده‌است و به عنوان سنگ بناي يادبودي در شهر بابل قرار داده شده‌است. استوانه يافت شده در موزه بريتانيا در شهر لندن نگاهداري مي‌شود. ازسوي ديگر در سال‌هاي كنوني آشكار شد كه بخشي از يك لوحه استوانه‌اي كه آن را از آن نبونبيد پادشاه بابل مي‌دانستند، پاره‌اي از استوانه كوروش بزرگ است كه از سطر‌هاي ۳۶ تا ۴۳ آن مي‌باشد. از اين رو اين قسمت كه در دانشگاه ييل(Yale) آمريكا نگهداري مي‌شد، به موزه لندن گسيل و به استوانه اصلي پيوست گرديد. كوروش بزرگ بعد از خاتمهزمستان در اولين روز بهار، در بابل تاجگذاري كرد. شرح كامل تاج گذاري كوروش و حوادث آن دوران، به صورت مفصل توسط «گزنفون» سردار و مرد جنگي و فيلسوف و مورخ يوناني ظبط و بيان شده‌است .كوروش بعد از تاجگذاري، در معبدمردوك خداي بزرگ بابل، منشور آزادي نوع بشر را قرائت نمود .متن سخنراني و كتبيه كوروش تا اين اواخر نامعلوم بود. تا اينكه اكتشافات در بين النهرين از ويرانه قديم شهر «اور» كتبيه‌اي بدست آمد و بعد از ترجمه معلوم شد، همان متن منشور آزادي نوع بشر، كوروش ميباشد. اين لوح در حال حاضر يكي از با ارزش ترين اشياي تاريخي است كه در موزه بريتانيا از آن نگهداري مي‌شود. فرمان حقوق بشر كوروش يا استوانه كوروش، به عنوان كهن ترين سند كتبي ازدادگستري و مراعات حقوق بشر در تاريخ و مايه مباهات و سرافرازي ايرانيان ياد مي‌شود. كوروش، موسس پادشاهي ايران و آغازگر سلسله هخامنشيان، پس از تسخير بابل اعلام عفو عمومي داد؛ اديان بومي را آزاد اعلام كرد؛ براي جلب محبت مردم ميانرودان (بين انهرين) و آموزش همزيستي عقيدتي به انسان‌ها، مردوخ كه كهن ترين خداي بابل بود را به رسميت شناخته، در پيشگاهش كرنش كرده بر دستش بوسه زد و او را نيايش كرد و سپاس گفت. او هيچ گروه انساني را به بردگي نگرفت و سپاهيانش را از تجاوز به مال و جان رعايا بازداشت. او تمامي ساكنين پيشين سرزمينها را گرد هم آورده و منزلگاه آنها را به ايشان